Het huis is bewoond door Stella, de eigenares, en haar broer Eddy met zijn vrouw Anna en hun zoon Peter. Elk is in zijn leven de gevangene van het huis. Echte levensvreugde lijkt hier zoek. Er heesrt een onhoudbare sfeer in het huis, dat langzaam maar zeker een huis wordt van wantrouwen, van dodende tongen. Eén woord doet meer pijn dan een scherpsnijdend zwaard.
Haat en nijd zorgen ervoor dat men al ziende blind is en de balk in eigen oog niet vindt. Een steekspel van giftige woorden ontaardt in doelgerichte daden. Het zorgvuldig uitgekiend plan moet, in naam van de liefde, vrije ademruimte scheppen.
en eens een klok is opgewonden kan je hem niet meer stilzetten, zo vergaat het ook het plan. Tot in de kleinste details voorbereid, brengt de haat, of is het de liefde, het plan met een evengrote nauwgezetheid ten uitvoer.
Huis zonder vensters sleurt je mee in de spanning van een leven van bittere haat en nijd. Je herkent en ondergaat de strijd tegen onrechtvaardigheid. De confontatie met de onmacht roept woedegevoelens op. Maar zijn wij soms niet al ziende blind?
Het gebeuren vindt plaats in een kamer in het huis van Stelle Houwaart, in een dorp niet ver van een grote stad.
Er zijn vijf taferelen:
tafereel 1: een avond in de lente
tafereel 2: ochtend, een maand later
tafereel 3: de avond van dezelfde dag
tafereel 4: later op die avond
tafereel 5: de volgende ochtend
